Çığlık terapisi, 1970'lerde Amerikalı psikolog Arthur Janov tarafından geliştirilen bir psikoterapi yöntemidir. Bu terapi, bireylerin bastırılmış duygularını, özellikle de çocukluk travmalarından kaynaklananları, yüksek sesle bağırarak ifade etmelerine dayanır. Janov'a göre, bu bastırılmış duygular, bireylerin psikolojik ve fiziksel sağlığını olumsuz etkileyebilir. Çığlık atma, bu duyguların serbest bırakılmasını ve bireyin rahatlamasını sağlar.
Çığlık Terapisi Nasıl Uygulanır?
Çığlık terapisi genellikle bir terapist eşliğinde uygulanır. Terapist, bireyin güvenli ve rahat bir ortamda duygularını ifade etmesine yardımcı olur. Terapinin aşamaları şunlardır:
Hazırlık: Terapist, bireyle terapi sürecini ve amaçlarını konuşur. Bireyin geçmiş travmaları ve bastırılmış duyguları hakkında bilgi edinir.
Çığlık Atma: Birey, terapistin yönlendirmesiyle, içindeki duyguları serbest bırakarak yüksek sesle bağırır. Bu süreçte, birey ağlayabilir, titreyebilir veya farklı fiziksel tepkiler verebilir.
Duygusal İfade: Çığlık atma seansından sonra, birey terapistle birlikte yaşadığı duyguları konuşur. Terapist, bireyin duygularını anlamasına ve işlemesine yardımcı olur.
Çığlık Terapisinin Faydaları
Çığlık terapisinin potansiyel faydaları şunlardır:
Bastırılmış duyguların serbest bırakılması
Stres ve kaygının azaltılması
Duygusal rahatlama
Kendini ifade etme becerisinin geliştirilmesi
Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) semptomlarının hafifletilmesi
Çığlık Terapisinin Riskleri
Çığlık terapisi bazı riskler de içerebilir:
Yoğun duygusal tepkilere neden olabilir.
Bazı bireylerde travmatik anıları tetikleyebilir.
Herkes için uygun bir terapi yöntemi değildir.
Çığlık terapisi, her birey için uygun bir terapi yöntemi değildir. Bu terapiyi düşünüyorsanız, öncelikle bir ruh sağlığı uzmanına danışmanız önemlidir. Uzman, sizin için en uygun terapi yöntemini belirlemenize yardımcı olacaktır.
