Esra Örnek
Ben Esra,
2002 yılında AKP iktidara geldiğinde dört yaşında bir kız çocuğuydum.
2007 Genel Seçimlerinde AKP tekrar iktidara geldiğinde 9 yaşında bir kız çocuğuydum.
Seçimlerin olduğu 22 Temmuz günü ekmek almaya fırına gitmiş, herkesin heyecanla seçim sonuçlarını beklediğini görünce ben de merakla televizyondaki kanalı izlemeye başlamıştım.
O an çevremde bulunan herkes AKP’nin kazanmasını çok istiyordu.
AKP, 2007 seçimlerini yüzde 46,58 ile 341 milletvekilinin meclise seçilmesi ile kazanmıştı.
Birbirine sarılan insanlar gördüm, ‘Recep Tayyip Erdoğan’ sloganları atanları gördüm, arabaları ile korna çalarak sokaklarda dolaşan insanlar gördüm.
Babamın yüzündeki zafer sırıtışını gördüm.
Dedim ki, çok iyi bir şey oldu… Bunca insan seviniyorsa, seçilen kişi iyi biri olmalıydı.
Bugün 25 yaşında bir gazeteciyim.
AKP ise 20 senedir iktidarda…
Benim kavgam ilk oyumu kullandığım gün başladı.
Burada anlatmak istediğim aslında kavgamın geç başlamasıydı.
Bugün bu yazıyı yazarken, ekmek almaya fırına giden küçük kızı düşündüm.
O küçük kız gibi binlerce insanın bu ülkede hayalini çaldıklarını biliyorum.
Biz ‘Silivri’nin soğuk olduğunu’ duyduğumuzda korkan bir nesil olduk. Biz, AKP hükümetinin korkularını sırtlandık, yalanları kabul ettik, yolsuzluklarına boyun eğdik.
Bugün 27 Şubat 2023 tarihinde 44 bin insanımızı ‘bir zamanlar adını anmaya korktuğumuz’ Erdoğan’ın hükümetinde kaybettik.
Artık onun korkularını sırtlanmıyor, yalanlarını kabul etmiyor, yolsuzluklarına boyun eğmiyoruz.
Ben AKP’li bir ailenin kavgacı kızıyım.
Kavgam geç başladı.
Kavgam, bir neslin sesi oldu.
Ve bu nesil sırtındaki yükleri atmak zorunda.
