İstanbul'da doğan Ekrem, Türk edebiyatının Tanzimat ve Servet-i Fünun dönemlerine damgasını vuran bir isimdir. İstanbul Üniversitesi'nde hukuk eğitimi almıştır.
Recâizâde Mahmut Ekrem, özellikle Servet-i Fünun dönemi edebiyatının önemli temsilcilerinden biridir. Edebiyat dünyasında "Fecr-i Ati" (Gelecek Şafak) hareketinin de öncülerinden biridir. Şiirlerinin yanı sıra hikayeleriyle de tanınır ve hikayecilikte yeni bir anlatım tarzı geliştirmiştir.
Edebiyat eserlerinin yanı sıra, toplumsal ve siyasi konularda da yazılar yazmış ve dönemindeki çeşitli gazete ve dergilerde makaleler yayımlamıştır. Ayrıca Türkçe'nin dil yapısına katkı sağlayan önemli bir isim olarak da bilinir.
RECAİZADE MAHMUT EKREM ESERLERİ
- Nağme-i Seher (1871)
- Yadigâr-ı Şebâb (1873)
- Zemzeme (3 cilt, 1883-1885)
- Tefekkür (düzyazı ile karışık, 1888)
- Pejmürde (düzyazı ile karışık, 1893)
- Nijad Ekrem (2 cilt, anılarla birlikte, 1900-1910)
- Nefrin (1914)
- Saime (1888)
- Muhsin Bey yahut Şairliğin Hazin Bir Neticesi (1890)
- Şemsa (1895)
- Araba Sevdası (1896)
- Talim-i Edebiyat (1872)
- Takdir-i Elhan (1886)
- Kudemaden Birkaç Şair (1888)
- Takrizat (1896)
