Fransa’da ufak bir kasabada doğdu. Kimya eğitimi gördü, 1847’de kimya dalında doktora derecesini aldı. 1852’de profesör oldu. 1854 yılında Lille şehrinde yeni kurulan Fen Fakültesinin kimya profesörlüğü ve dekanlığı görevini üstlendi.
1861 yılında organik solüsyonlardaki fermantasyonun zannedildiği gibi kimyasal bir olay olmadığını, canlı organizmaların çoğalması ile ilgili olduğunu ispatladı. Bu canlı organizmaların fermantasyon sonucu
değil, havadaki canlılar olduğunu kanıtlayarak kendi adıyla anılan pastörizasyon (kaynatıp hızla soğutma) metodu ile istenmeyen canlılarda uzaklaştırma usulünü buldu.
Sığır şarbonu hastalığını araştırmaya başladı. Bu hastalığa sebep olan bakterinin saf kültürünü elde etti, bunların hayvanlarda sığır şarbon hastalığını meydana getirdiğini ispat etti ve böylece “Mikrop Teorisi”nin esaslarını buldu.
1880’de tavuk kolerası üzerinde çalıştı. Hastalığa sebep olan mikrobu izole etti ve zamanla mikrobun eskidiğini ve etkisinin hafiflediğini gördü. Bayatlamış kültürle aşılanan hayvanların hafifçe hastalandığını, tekrar mikrop verildiğinde ise bağışıklık kazandığını gözlemledi. Aşı ile hastalıklardan korumanın yolunu açtı. Şarbon basilini 42 derecede işlemden geçirerek şarbon aşısını hazırladı.
Hayvanların hastalıktan korunması için aşılanmalarını sağlayarak tıp tarihinde çok önemli bir buluşu gerçekleştirdi. Kuduz hastalığının mikrobunu araştırmaya başladı ve 1885 yılında kuduz etkeninin zayıflatılmış solüsyonunu, kuduz köpek tarafından ısırılmış bir çocuğa 14 defa aşılayarak iyileşmesini sağlad