Kuran’da Arapça olmayan yüzlerce yabancı sözcük bulunmaktadır.
Şaşırtıcıdır, “Kuran” sözcüğü bile Arapça değildir! Bu sözcüğün aslında Aramiceden geldiği söylenilmektedir.
Aramice; M.Ö. 900 yılından itibaren bugünkü Suriye, İsrail ve Lübnan Topraklarında konuşulmuş bir dildir. Hz. İsa’nın da konuştuğu dil olarak bilinmektedir. Aramice, Yahudilerin dili olan İbranice ile yakın akrabadır.
Değerli Dostlar,
Kuran’da Arapça olmayan yüzlerce yabancı sözcüklerden bazılarını sunuyorum.
İBRANİCE SÖZCÜKLER:
İşte, Kuran’daki İbranice sözcüklerden birkaçı:
Ahlede, Azer, Esbat, Yemn, Bair, Hitta, Dereste, Raina, RAHMAN, Remz, Tuva, SALAVAT, Fum, Hüdane, Hud, Yehud, Line, Elim, Hittetün.
RUMCA SÖCÜKLER:
Kuran’daki Rumca, yani Yunanca sözcüklere bakalım.
İNCİL, Mizan, KISTAS, Keratis, SIRAT, Tafak, Tafika.
FARSÇA SÖZCÜKLER:
İşte, Kuran’daki Farsça sözcüklerden bazıları:
Ebarik, İstebrak, Biya, DİNAR, DİRHEM, Zencebil, Sicill, Süradik, Kâfur, Misk, Sündüs, Mekalid, Num, Küvviret, YAKUT, MERCAN, Kenz, Künüz, Mecus, Tennur, Kufl.
SÜRYANİCE SÖZCÜKLER:
Kuran’da Süryanice sözcükler de kullanılmıştır. İşte, bunlardan birkaçı:
Esfar, Rebbaniyyun, Reh, Rehvan, Sücceden, Seriyy, Seriyyen, CEHENNEM, Tur, Şehr, Firdevs, Kıntar, Hevnen, Kummel, Kayyum.
HABEŞÇE SÖZCÜKLER:
Kuran’da Arapça olmayan yabancı sözcüklerden bir bölümü de Habeşçedir. İşte, örnekler:
HARAM, İblai, Eraik, Evvah, Evvabb, Evvibi, Cibt, Tağut, Haseb, Hüben, Düriyy, Sekr, Sekeren, Sinın, Şatr, Tuba, Arim, Gıyde, Kasvere, Yahur, Naşie, Kifleyn, Müttekeen, YASİN, Yesuddune, Eben.
BERBERİCE-KIPTİCE SÖZCÜKLER:
Kuran’da Arapça olmayan yabancı sözcüklerden bir bölümü de Berberice-Kıpticedir. İşte, örnekler:
İnahü, An, Aniye, Ahire, Ula, Betain, Tetbir, Yütebbiru, Teht, Müzcat, Seyyid, Miskat, Heyte Leke, Mühl, Yusherü.
NEBATİCE SÖZCÜKLER:
M.Ö. 600’lü yıllarda bugünkü Ürdün’de Nabu adında bir kabile yaşamaktaydı. Bu kabilenin insanlarına Nebatiler denilmektedir. Nebatilerin ilk bilinen yazıları M.S. 200’lü yıllarda ortaya çıkmıştır. Oysa bilinen ilk Arapça yazılar M.S. 512’de görülmüştür. Bu demektir ki Nebatice, Arapçadan çok daha eski bir dildir.
Kuran’da bulunan Nebatice sözcüklerden de bazı örnekler sunalım.
İsri, Ekvab, İll, Havariyyun, Seferetün, Sürhünne, Abbedte, Taha, Kıttena, Minseet, Menas, Melekut, Vezer, Verae.
DİĞER YABANCI DİLLERDEN KURAN’A GİREN SÖZCÜKLER:
Kuran’da geçen onlarca yabancı sözcüğün hangi dilden geldiği kesin olarak bilinmemektedir. Kesin olan, Arapça olmadıklarıdır. İşte, bunlardan bazıları:
Ress, Sakar, Selsebil, Sena, Gassak, Kıssisin, Kasiye, Verdeten, RUM, Siccin, Samidun.
Değerli Dostlar,
Yukarıdaki bilgilerden çıkarılacak birçok sonuç olduğu gibi hiç kuşkum yok sorulacak çok sayıda soru da vardır.
Şu açıkça görülmektedir ki, Kuran’da Arapça olmayan yüzlerce sözcük bulunmaktadır. Dikkatlerinizi çekmek isterim, bu sözcükler Arapçanın herhangi bir lehçesi değildir, en az on yabancı dilden gelen sözcüklerdir.
Kuran’da geçen yüzlerce yabancı sözcüğün aslında Arapça karşılığı bulunmaktadır. O zaman şu soruyu sormamız gerekmez mi, Arapçası varken neden yabancı sözcükler kullanılmıştır?
Peki, büyük çoğunluğu okuryazar olmayan Mekkeli Araplar, Kuran’ın ayetleri onlara okunduğunda yabancı sözcükleri anlamışlar mıdır?
619 yılında Mekke’de doğmuş, Hz. Muhammed’in ailesiyle çok yakın ilişkilerde bulunmuş İbn-i Abbas, Arapçayı çok iyi biliyordu. Ama yine de Kuran’da geçen şu şu sözcüklerin anlamını bilmiyorum, diyordu! Kuran’daki sözcüklerin tamamı Arapça olsaydı böyle bir sorun ortaya çıkar mıydı?
Değerli Dostlar,
Bu yazımızdaki bilgilerden sonra şu yorumları çok daha rahat yapabiliriz:
Arapça kutsal bir dil değildir.
Arapça, tüm dillerden daha zengin bir dil hiç değildir.
Kuran’ın Arapçadan başka bir dile çevrilemeyeceği bazı çıkarcı Arapların şişirdiği ve ülkemizde Arap milliyetçisi yobaz dincilerin üflediği bir balondur.
Kuran, Allah’ın kelamı, yani Allah’ın sözleri değil mi?
Peki, Allah Kuran’da Arapça olmayan yabancı sözcükler kullandığına göre bu gerçeği Kuran’ın yabancı dillere rahatlıkla çevrilebileceğinin somut bir göstergesi olarak anlamak gerekmez mi?
